عضله چگونه رشد می کند؟

بدن ما بیش از ۶۰۰ عضله دارد که بین یک‌سوم تا یک‌دوم وزن بدن ما را تشکیل می‌دهند. عضلات در کنار بافت پیوندی، ما را سرپا نگاه می‌دارند و به ما کمک می کنند تا حرکت کنیم. چه بدنساز باشیم یا نباشیم، عضلات به توجه دائم ما نیاز دارند. زیرا، این رفتار روزانه‌ی ما با عضلات است که رشد یا آب رفتن آن‌ها را مشخص می‌کند. اما چه رفتارهایی باعث رشد عضلات می شوند. در این مقاله قصد داریم تا راه های رشد عضلانی را بررسی کنیم.

فرض کنید قصد دارید حرکت جلوبازو رو با وزنه‌ی سبکی اجرا کنید. برای انجام این کار، مغز و عضلات شما به شکلی هماهنگ عمل می‌کنند. در ابتدا، مغز شما پیامی را به نورون‌های حرکتی موجود در بازوی شما می‌فرستد. وقتی این نورون‌ها، پیام را دریافت می‌کنند، فعال می‌شوند که این کار با ایجاد انقباض و آرامش عضلانی باعث حرکت استخوان‌های بازو و در نتیجه انجام حرکت می‌شوند. هر چه، وزنه سنگین‌تر باشد، پیام ارسالی از مغز نیرومندتر می‌شود و واحدهای حرکتی زیادتری برای کمک به انجام کار به خدمت گرفته می‌شوند. اما، فرض کنید می‌خواهید وزنه سنگینی رو از روی زمین بلند کنید. در این زمان، عضلات بازو به تنهایی نمی‌توانند نیروی کافی رو برای انجام این کار تولید کنند. برای انجام این کار، مغز از عضلات دیگر هم استفاده می‌کند. برای بلند کردن وزنه سنگین، پاهای خود را محکم می‌کنیم، شکم را سفت می‌کنیم، و کمر را به عقب متمایل می‌کنیم تا نیروی کافی را برای انجام این حرکت تولید کنیم. دستگاه عصبی ما با این کار، از منابعی که داشته‌ایم، یعنی سایر عضلات، استفاده می‌کند تا حرکت را اجرا کند. هنگام این فعالیت‌ها، به غیر از انقباض و انبساط عضلانی، در عضلات اتفاق دیگری هم رخ خواهد داد. قرار گرفتن عضلات در معرض فشار، باعث می‌شود که آن‌ها آسیب میکروسکوپی را تجربه کنند که در اینجا این یک اتفاق خوب قلمداد می‌شود. در پاسخ به این آسیب، سلول‌های آسیب‌دیده، مولکول‌های التهابی را به نام سایتوکاین‌ها رها می‌کنند. این سایتوکاین‌ها، دستگاه ایمنی را برای بازسازی جراحت فعال می‌کنند. در همین زمان است که عضله سازی رخ می‌دهد. هر چه آسیب وارده به عضلات بیشتر باشد، بدن نیاز زیادتری به بازسازی خودش پیدا می‌کند. نتیجه‌ی این چرخه‌ی آسیب و بازسازی، در نهایت باعث بزرگ شدن و قوی‌تر شدن عضلات و بنابراین سازگار شدن آن‌ها با انجام حرکتی سنگین‌تر می‌شود. از آنجایی که بدن ما قبلاً با فعالیت‌های روزمره سازگار شده است، این فعالیت‌ها اغلب استرس کافی برای تحریک رشد عضلانی تولید نمی‌کنند. بنابراین، برای تولید عضلات جدید یا فرآیندی که هایپرتروفی نام دارد، سلول‌های ما نیاز دارند تا بارهای زیادتر از حدّ معمول را تجربه کنند. در حقیقت، اگر عضلات را دائم در معرض مقاومت قرار ندهید، اون‌ها کوچک یا دچار آتروفی می‌شوند. در مقابل، قرار دادن عضلات در معرض تنش زیاد، به خصوص وقتی عضلات در حالت کشش یا انقباض اکسنتریک، قرار دارند، شرایط خوبی را برای رشد عضلات جدید ایجاد می‌کند. با وجود این، عضلات برای رشد، به چیزی فراتر از فعالیت‌های ورزشی نیاز دارند. بدون تغذیه‌ی مناسب، هورمون‌های طبیعی موجود در بدن و استراحت، بدن هرگز نمی‌تواند تارهای عضلانی آسیب‌دیده را بازسازی کند. پروتئین موجود در رژیم غذایی ما با تأمین بلوک‌های سازنده‌ی بافت جدید، به شکل اسید آمینه، باعث حفظ عضلات می‌شود. دریافت پروتئین کافی، در کنار هورمون‌های طبیعی موجود در بدن مانند عامل رشد شبه‌انسلولینی و تستوسترونی، باعث بازسازی و رشد عضلات می‌شوند. این فرآیند بازسازی، اساساً زمان استراحت رخ می‌دهد، به ویژه در شب‌هنگام که خواب هستیم. جنس و سن نیز می‌توانند بر سازوکار بازسازی تأثیر گذارند، به طوری که مردان جوان که تستوسترون زیادتری دارند، عضله‌سازی زیادتری هم تجربه می‌کنند. عوامل ژنتیکی نیز در میزان رشد عضلات فرد نقش دارند. واکنش‌های ایمنی برخی افراد به آسیب عضلانی، خیلی زیاد است و بهتر می‌توانند تارهای عضلانی آسیب‌دیده را بازسازی و جایگزین کنند، که این موضوع، توانایی عضله‌سازی آن‌ها را افزایش می‌دهد. بدن به چالش‌هایی که به آن وارد می‌کنید، جواب می‌دهد. اگر عضلات خود را تحت فشار قرار دهیم، درست غذا بخوریم، استراحت خوبی داشته باشیم، و این کار را تکرار کنیم، شرایطی پیش می‌آید که عضلات تا حدّ ممکن بزرگ و قوی می‌شوند. عضلات مثل هر چیزی در این دنیا، برای رشد و پیشرفت، به چالش و استرس نیاز دارند